Ποίημα του Σαββατοκύριακου
Διαβάζω το παρακάτω ποίημα για να θυμηθούμε λίγο το καλοκαίρι :
"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", του Οδυσσέα Ελύτη.
Ο Οδυσσέας Ελύτης είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ.
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού αδερφάκι του σύννεφου!
Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες, τα πιο χρωματιστά.
Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.
(Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη,
το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς, το γεφυράκι στη στροφή του δρόμο
υ αλλά και τ' αγριοχαμόγελο.
Σε μεγάλους χτύπους δέντρων.
Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα.
Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού,
εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα).
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο, στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!
Ακούμε το ποίημα μελοποιημένο :
